26 november 2007
Beste kameraden, vrienden, familieleden, sympathisanten
Mijn stageperiode in de Filippijnen is sedert gisteren eindelijk van start gegaan. Via Bevrijde Wereld zal ik stage lopen bij de boerenorganisatie Apit Tako.
Komende periode zal ik jullie af en toe briefen over allerhande belevenissen. Op deze manier blijven jullie op de hoogte van mijn leefwereld en kunnen alle relaties in stand gehouden worden.
Overigens zal ik sporadisch actuele thema's/ gebeurtenissen vermelden , zodat jullie goed weten wat er zich allemaal afspeelt in de wondere wereld van de Filippijnen en in welke context ik gedurende vier maanden zal vertoeven.
OK... HIER GAAN WE DAN!!!
Na de lange vlucht ( 15 uur) ben ik gisteren, zondag 25 november, geland in Manilla. Daar werd ik onmiddellijk met 'JOE' ( iedereen wordt hier als Amerikaan aanzien, met dank aan de kolonisator) aangesproken en heb er een taxi genomen richting de Victory Bus Terminal in Pasay. Ik kwam er omstreeks 20.15 aan, waardoor ik gedurende de rit in contact kwam met het nachtleven van de Manillezen. Het was zeer confronterend en ik werd overspoeld door de vele indrukken. Er waren de vele extreem grote reclame panelen( de vele medicijnen worden met de glimlach aangeprezen, ook de globalisering is in iedere hoekje zichtbaar...), kinderen die hun zelfgemaakte kruiwagens met afval aan het voortduwen waren, er wordt aan zakjes vol met lijm gesnoven, er is het hectische verkeer waar geen regel geldt ( of ja, de voertuigen met de meeste waarde krijgen voorrang, eerst de klassevolle wagens, dan de bussen... taxi en jeepneys komen op de zelfde plaats te staan... en dan heb je nog de brommertje die voortdurend voor het grote geweld mogen wijken). De Jeepney's zijn trouwens fantastisch, kleurrijk, noem maar op. Binnenkort zend ik jullie wel een aantal foto's. En ja, de taxichauffeer verdient trouwens maar 7 euro per dag. Hij werkt meestal tot 01.00 en mag dan opnieuw om 08.30 uit z'n bed en dit 7 dagen op 7.
Daarna nam ik de bus richting Baguio ( 200 km ten Noorden van Manilla). De sfeer zat er goed in door de vele kerstliederen die werden afgespeeld. Kerstmis wordt immers gevierd vanaf september. Er ontstaat een zekere paniek, omdat Baguio op dat moment geteisterd wordt door een tyfoon. Toch vertrekken we om een 6 uur durende tocht af te leggen. Langs de autoweg zijn er vele toffe cafeetjes aanwezig. Het straalt energie en gezelligheid uit, omdat geen enkel cafe een voorgevel heeft en er vele kleuren aanbod komen.
Om 04.00 kwam ik in Baguio aan, waar ben Ben So Lang me kwam oppikken. Tot die tijd was bijna de ganse bevolking nog actief.
Een verkeersregelaar die het weinige verkeer ( en dan overdrijf ik nog) aan het regelen was, de kleine winkels blijven open om hopelijk nog iets te kunnen verkopen aan de plotse voorbijgangers. De Zuiderse mentaliteit zal er natuurlijk ook iets mee te maken hebben, maar toch. Er is veel ellende en armoede om me heen, waardoor ik me zeer ongemakkelijk voel. Ik weet niet zo goed hoe ik me moet gedragen.Mijn eerste algemene indruk over de Filipino's is trouwens zeer positief. Ze zijn heel erg sociaal en vriendelijk. Het cliche over de hulploze, slaafse vrouw mag worden opgeborgen. Deels blijft het een waarheid, maar ze worden zo gekneed door de armoede.
Maar ok, Vandaag is er nog steeds sprake van een tyfoon en binnen enkele dagen wordt nog eentje verwacht.Deze namiddag ben ik in mijn kantoor samengekomen met mijn collega's ( Merle, Vergie en Jane, 3 toffe vrouwen trouwens) van CDPC om het schema voor de komende maanden te bespreken. Het is zeer afwisselend.Ik blijf nog tot en met vrijdag bij Ben So Lang. ( Hij woont in een zeer mooi huis wat de cultuurshock toch iets vermindert). Daarna zal ik tot en met 17 december bij inheemse volkeren in de bergen verblijven. Ongetwijfeld een unieke ervaring, maar ik hou zeker rekening met een minder moment.Kerst zal ik alsnog in Baguio vieren. De 26ste vertrek ik voor een week naar het Zuiden ( Mindanao) om Stefanie ( een toffe meid en studente 'sociaal cultureel werk' die dus ook haar stage, bij Gabriella, in de Filippijnen doet) en een aantal projecten te bezoeken. En daarna zien we wel.
Ziezo mensen, Tot een volgende keer,
Een update kan je pas verwachten nadat ik terugkom uit de bergen, aangezien internet daar uit den boze is.
Een vriendelijke groet, Claus
Foto's kunnen worden bekeken op http://picasaweb.google.com/Casier.Claus
