Wordt het zoveelste corruptieschandaal GMA fataal?

Gloria Macapagal Arroyo en haar regering staan dezer dagen opnieuw flink ter discussie door de uitlatingen van senator Lozada. Hij heeft het over de onfaire deal tussen regeringsleiders, Mike Arroyo en het Chinese internetbedrijf ZTE.

Het contract met het internetbedrijf werd door onder andere kabinetslid, Neri, en commissievoorzitter voor de verkiezingen, Abolos, verkozen boven het projectvoorstel van Joey De Venecia, toen het een extra bedrag van 130 miljoen dollar beloofde. 70 miljoen dollar zou de echtgenoot van president Gloria Macapagal Arroyo, Mike Arroyo, krijgen en de rest zou worden verdeeld onder Neri en Abalos. Dit had Joey De Venecia eerder naar buiten gebracht, maar deze verklaring wordt nu kracht bijgezet door de bekendmaking van Lozada.

Vooraleer Lozada dit nieuws naar buiten bracht, reisde hij naar Hongkong om niet door Joey De Venecia beschuldigd te kunnen worden. Hij was de man, op vraag van Neri, die de contracten had opgesteld en getekend. Na een week begon z’n geweten te knagen, zodat een terugkeer aan de orde was. Toen Lozada in de luchthaven van Manila arriveerde, werd hij echter ontvoerd. Voor bepaalde politici stond er teveel op het spel, waardoor het beter was om Lozada het zwijgen op te leggen. Het nieuws over de ontvoering kwam echter te snel in de media, wat hen verplichtte Lozada alsnog vrij te laten. Ze probeerden nog wat smeergeld en zwijgcontracten aan te bieden, maar dit baatte niet meer. Lozada zou en moest het kenbaar maken.
Volgende uitspraak motiveert z'n beweegreden: during a visit to one upland community, Lozada said he saw a tree rich with guavas and asked one of the natives why he did not harvest them all and sell them for profit. " How he answered me realy struck me," Lozada told the senators. "Sir, we leave them there. Those are for the birds." "I was so touched because when I looked at him, he was not rich. His slippers were old, his t-shirt was filled with holes, and yet he talks about caring for the birds."... Nogal bijbels, weet ik wel ( ik leef in een katholiek land), maar het geeft wel goed de realiteit weer, kapitaal versus sociaal.

Ondertussen worden er massabetogingen in Manila georganiseerd. Gisteren was er een opkomst van 10.000 man, waar Stefanie ( stagiair bij Gabriela) deel van uitmaakte. Het is de bedoeling om de acties komende weken/maanden verder te zetten. Deze gebeurtenissen doen ons zeer sterk terugdenken aan de afzetting van president Estrada, 7 jaar geleden. Het blijft afwachten...

Philippine Daily Inquirer

Medisch toerisme in de Filippijnen?

Het Filippijnse volk kreunt momenteel volop onder het huidige gezondheidsbeleid. 40 procent van de bevolking is besmet met Tuberculose, waaraan dagelijks 75 Filipino’s sterven. Zeer schrijnend, als je weet dat deze ‘ziekte voor de armen’ gemakkelijk kan voorkomen worden.

Het gebrek aan steun vanuit de regering is de grootste boosdoener. Slechts 1 procent van het Bruto Nationaal Product wordt aan de gezondheidssector uitgegeven, terwijl de Wereldgezondsheidsorganisatie 5 procent als het absolute minimum beschouwt. Daarbij schenkt de overheid liever 40 procent van het budget aan militaire doeleinden en 40 procent aan het afbetalen van de schulden.
Ook multinationals spelen het spel hard. Door een patent op hun medicijnen te leggen, verplicht ze de arme bevolking om diep in hun buidel te tasten. Dit kunnen ze zich vaak helemaal niet veroorloven.
Het verkommerde gezondheidssysteem tracht de overheid nu nieuw leven in te blazen door medisch toerisme te promoten. Dit betekent dat men de verantwoordelijkheid doorspeelt aan de ziekenhuizen die zullen kunnen rekenen op het geld van de buitenlanders en de rijke Filipino’s. Zo zouden de infrastructuur en de diensten van de ziekenhuizen een positieve impuls krijgen.
De vraag is echter in hoeverre de gezondheidsvoorzieningen toegankelijk kunnen worden voor de arme bevolking rekening houdend met de geprivatiseerde ziekenhuizen en het feit dat enkel buitenlanders van de diensten kunnen snoepen? Ook wordt het platteland helemaal uit het oog verloren.
Daarbij is de kans reeel dat vooral de organenhandel gestimuleerd zou worden, waar India en Pakisten momenteel getuige van zijn. Een ware catastrofe! De arme Filippijnse bevolking lijkt dan ook een zeer aantrekkelijk en gemakkelijk doelwit. Ik hou letterlijk mijn hart vast!