Het Filippijnse volk kreunt momenteel volop onder het huidige gezondheidsbeleid. 40 procent van de bevolking is besmet met Tuberculose, waaraan dagelijks 75 Filipino’s sterven. Zeer schrijnend, als je weet dat deze ‘ziekte voor de armen’ gemakkelijk kan voorkomen worden.
Het gebrek aan steun vanuit de regering is de grootste boosdoener. Slechts 1 procent van het Bruto Nationaal Product wordt aan de gezondheidssector uitgegeven, terwijl de Wereldgezondsheidsorganisatie 5 procent als het absolute minimum beschouwt. Daarbij schenkt de overheid liever 40 procent van het budget aan militaire doeleinden en 40 procent aan het afbetalen van de schulden.
Ook multinationals spelen het spel hard. Door een patent op hun medicijnen te leggen, verplicht ze de arme bevolking om diep in hun buidel te tasten. Dit kunnen ze zich vaak helemaal niet veroorloven.
Het verkommerde gezondheidssysteem tracht de overheid nu nieuw leven in te blazen door medisch toerisme te promoten. Dit betekent dat men de verantwoordelijkheid doorspeelt aan de ziekenhuizen die zullen kunnen rekenen op het geld van de buitenlanders en de rijke Filipino’s. Zo zouden de infrastructuur en de diensten van de ziekenhuizen een positieve impuls krijgen.
De vraag is echter in hoeverre de gezondheidsvoorzieningen toegankelijk kunnen worden voor de arme bevolking rekening houdend met de geprivatiseerde ziekenhuizen en het feit dat enkel buitenlanders van de diensten kunnen snoepen? Ook wordt het platteland helemaal uit het oog verloren.
Daarbij is de kans reeel dat vooral de organenhandel gestimuleerd zou worden, waar India en Pakisten momenteel getuige van zijn. Een ware catastrofe! De arme Filippijnse bevolking lijkt dan ook een zeer aantrekkelijk en gemakkelijk doelwit. Ik hou letterlijk mijn hart vast!
